අප හමුවුණු ගංදෑල
දකිනවි‍ට මගේ සිත‍ට
හමාඑන කුණාටු සීතල
ගල් කරනවා මුළු ගතම
හිඳගෙන මා නුඹ අසල
කච කච ගා කිරිල්ලියකු ලෙස
මා මිමිණුව වදන්පෙල
එදා නුඹේ කනටකොට
සිහිකරවයි මේ දසුන්පෙල
දවමින් මා ආත්මයම
සිඹිමින් නුඹ මා අත්ල
පැවසුවත් ආදරේ වග
අද නුඹේ ඒ වදන්පෙල
පාවී ගිහින් මේ දියරැලිවල
විදිනට ඒ ආදරයේ සිසිල
යන්නම් මා අද ගංපත්ලට....
සිතුවිලි එකින් එක
ReplyDeleteමතකය අරක්ගෙන
විදිනට නොහැකි විට
විදවයි යලි යලිත්
මතකය අවදි කොට....
දිගටම ලියන්න .ජයෙන් ජය
ස්තුතියි ඔයාට පබලු. ආයෙමත් ඇවිත් යන්න එන්නකෝ...
Deleteනොවැලපෙමි ඔබ යන්න..
ReplyDeleteවැළප ඇති පල කිම්ද
ජීවිතේ වැරදුණේ මෙතැන විතරක් නොවේ!
සූරලා ගෙන යන්න මා හදේ පිපුණු මල්
මල් නගන වසන්තය නුඹට ගෙන යා හැකිද?
(පරාක්‍රම කොඩිතුවක්කු)
ගංදෑලේ මතක දුක්බරයි තමයි.ඒත් විසදුම තියෙන්නෙ ගංපත්ලේ නෙවෙයි නේද අක්කේ..
මේ වගේ වෙලාවක සැනසීම තියන එකම දේ තෝර ගන්න කවුරුවුනත් දෙපාරක් හිතන්නේ නැති වෙන්නත් පුළුවන් නංගෝ? නමුත් ඒක විසදුම නෙමෙයි ඔයා කියනවා වගේම.මමත් ඒක පිළිගන්නවා.
Deleteගොඩක් ස්තුතියි නංගෝ.ආයෙමත් ඇවිත් යන්න එන්නකෝ.....
ගංපතුලට යන්නේ නැතුව ජීවත් වෙන එක තමා කරන්ඩ පුලුවන් හොදම දේ !
ReplyDelete